“ เพื่อนกันมันทำแบบนี้ได้หรอวะ “
“ ถ้าเป็นมึงกูทำได้มากกว่านี้ “
จองกุกโถมร่างเข้าหาอีกคน ฉีกเสื้อออกอย่างรุนแรงพรมจูบไปทั่วอบสีขาวนวล
แรงดิ้นจากอีกคนยิ่งกระตุ้นอารมณ์เดือนดาลมากขึ้นไปอีก
“ อื้อ ….ปล่อยกู “ แทฮยองดิ้นสุดกำลังแต่หากจะสู้แรงอีกคนได้
ไร้เสียงตอบจากอีกคนจองกุกทาบริมฝีปากลงบดเบียดกับอีกคน พยายามแทรกผ่านลิ้นและฟันที่อีกคนไม่ยอมเปิดให้เข้าไป
คนตัวสูงใช้ลิ้นดันจนอีกคนยอมเปิดปาก ลิ้นร้อนตะหวัดหาความหวานจากโพรงปากของอีกคน
“ มึง....อย่า “
คนตัวสูงกระชากเสื้อผ้าออกจากร่างของแทฮยองและตัวเอง
จนเหลือแต่เพียงร่างเปลือยเปล่าทั้งสองบนเตียง
โฮซอกช่วยด้วย
“ พอ...อย่าทำกู
“ ผมร้องห้ามแต่ดูเหมือนจะไร้ผล จองกุกโน้มหน้าลงมากัดตามซอกคอและเนื้อตัวสีขาวของคนใต้ร่าง
“ กูเจ็บ....มึงอย่าทำฮึก...
“ ผมหวังว่าน้ำตาจะช่วยหยุดการกระทำของคนตรงหน้าได้
แต่เปล่าเลย เมื่อมีสิ่งแปลกปลอมแทรกเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังของผม
“ อึก....กูเจ็บ
“ ผมพยายามดันหัวของจองกุก ทั้งถีบทั้งดันแต่ไม่มีผลต่ออีกคน
นิ้วร้อนขยับอย่างรู้งาน จองกุกค่อยๆขยับปากพรมจูบไปทั่วขาของอีกคน
ขบเม้มจนเป็นรอยแดง
“ ฮือ...อึก ...
พะ... “ ประกบริมฝีปากห้ามอีกคนพูดคุยอะไร
มือที่ยังขยับเข้าออก พร้อมกับลิ้นร้อนที่ทำงานอย่างชำนาญ จองกุกกัดที่หูของอีกคน ไล่เลียระหว่างซอกคอขาวมาจนถึงยอดลูกเกดสีสวย
ขมเม้มและดูดเรียกเสียงจากอีกคน
“ อ๊ะ.... “ คนใต้ร่างแอ่นอกรับอย่างจำใจ
มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้ หยุดซะทีพอซะทีได้โปรด
“ อ๊ะ “
จองกุกรูดส่วนแข็งแกร่งของตัวเองขึ้นลง อย่างรวดเร็วแล้วกระแทกเข้าไปในช่องทางสวาทของคนใต้ร่าง
“ อึก “
“
อย่าเกร็ง “ เสียงเข้มกระซิบบอกอีกคน
สะโพกมนค่อยๆขยับออกอย่างช้าๆ
“ เอามันออกไป
เอออกไปจากกู อึก....ฮือ “
มือหยาบคว้าเข้าที่ข้อมือเล็ก
บีบกระชับจนฝ่ามือของร่างบางแดงอมม่วงขึ้นสีเลือดฝาดน่ากลัว จองกุกกำลังยั่วยุตัวเองและรู้สึกโกรธอย่างยิ่งเมื่ออีกคนพยายามจะผลักไสเขาออกไปมากขนาดนี้
“ มึงจะปฏิเสธทำไม
ทั้งๆที่มึงก็ชอบขนาดนี้ “ เสียงเข้มกระซิบที่ข้างหูอีกคน
น้ำตาไหลออกมาอาบแก้มของผม ผมไร้เรี่ยวแรงจะขัดขืนคนตรงหน้า
คนตรงหน้านี้มันไม่ใช่จองกุกไม่ใช่จองกุกที่ผมเคยรู้จัก
แรงกระแทกอย่างหนักหน่วงจองกุกโถมตัวดันให้อีกฝ่ายนอนลงไปบนเตียงกว้างให้แนบแน่นกว่าเดิม
ปากหยักกดจูบลงบนซอกคอขาวที่รอยเก่ายังไม่จางหายไป
ดูดดุนเป็นคำตอบให้กับอีกฝ่ายรู้ว่าเขาจะไม่ยอมให้ใครได้ครอบครองร่างกายนี้นอกจากเขา
ทุกกลีบกุหลาบที่ลากผ่าน ทุกซอกมุมของเรือนร่างนี้จะต้องมีเพียงแค่รอยของเขา
จองกุกขยับเข้าขยับออกอย่างช้าๆ มองดูหน้าของอีกคนใต้ร่างที่ไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าเขา
วีกดปากตัวเองจนห่อเลือด
“ อึก “
“
อ๊ะ ... “ จองกุกเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรียกให้อีกคนหันมาสนใจและก็เป็นอย่างนั้น
แทฮยองตะหวัดสายตามองมาที่เข้าอย่างเกลียดชัง
“ อ๊ะ....อ่า “
“
อ่า... อื้มมม “ จองกุกกระแทกเข้าไปตามอารมณ์
ร่างสองร่างกระตุกพร้อมกันน้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาจากช่องทางด้านหลัง
จองกุกดูดกินน้ำนั้นป่านสายตาที่จ้องมองดูใบหน้าที่คุ้นเคยเบือนหนีอย่างรังเกียจ
ผมมองคนที่นอนหันหลังให้
พร้อมกับเสียงสะอื้นที่ดังมาไม่ขาดสาย ตอนนี้ผมถึงได้รู้ว่าผมทำเรื่องอะไรลงไปกับมัน
สติของผมกลับมาครบทุกอย่าง มือของผมคว้าเข้ากอดอีกคนจากทางด้านหลัง
แทฮยองดิ้นขัดขืนแต่ก็เปล่าประโยชน์จองกุกกอดอีกคนภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันในสภาพที่เปลือยเปล่าและเสียงร้องไห้ที่ดังมาไม่ขาดสาย
“ กูขอโทษ “
TALK อ่านแล้วกลับไปเมนต์ให้ด้วยน้า ไปต่อว่าความเลวความโง่ของจองกุกกัน
https://writer.dek-d.com/nuknick61/story/view.php?id=1600849
